„Listopad” – Dorota Kossakowska

Pan Listopad idzie do nas,

worek duży trzyma.

Płaszcz podarty, buty stare,

oraz groźna mina.

- Co nam niesiesz Listopadzie?

- Deszcz i ciemne chmury.

Wiatr co liście kolorowe,

podnosi do góry.

Chłody z rana i wieczorem,

coraz krótsze dni.

Oraz jeża, który w liściach,

zagrzebany śpi.

„Karliku, Karliku…”

Karliku, Karliku, co tam niesiesz w koszyku
Karliku, Karliku, co w koszyku masz?
mam gołąbków po parze
chodźcie to wam pokażę ,hej, pokażę

Karliku, Karliku co tam chowasz w kąciku
Karliku, Karliku, co ty chowasz tam?
mam tam pyrlik stalowy ,hej, stalowy
do roboty gotowy, hej, hej, gotowy

Karliku, Karliku, co ci po tym pyrliku
Karliku, Karliku, na co tobie on?
jak nim klupna o ściana ,hej, o ściana
tona węgla dostana, hej, hej, dostana

Karliku, Karliku, coś ty robił w Rybniku
Karliku, Karliku, coś ty robił tam?
on tam dziołchy całował, hej całował
całą nockę tańcował, hej, hej, tańcował